ΥΜΝΟΙ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ (18/4)

Στην περίοδο που διανύουμε υπάρχουν πολλοί όμορφοι ύμνοι που αναφέρονται στα τελευταία γεγονότα της ζωής του Χριστού.

Παρακάτω μπορείτε να ακούσετε μερικούς από αυτούς.

1. "Τον νυμφώνα Σου βλέπω" 

Τον νυμφώνα σου βλέπω σωτήρ μου κεκοσμημένον και ένδυμα ουκ έχω ίνα εισέλθω εν αυτώ. Λαμπρυνόν μου την στολή της ψυχής Φωτοδότα και σώσον με.

Και εδώ είναι η απόδοση του στα Νέα Ελληνικά:

 «Σωτήρα μου, βλέπω στολισμένο το σπίτι του γάμου, αλλά δεν έχω κατάλληλα ρούχα για να μπω μέσα. Κάνε λαμπερή τη στολή της ψυχής μου, Εσύ που δίνεις το Φως, και Σώσε με.»

2. "Σήμερον κρεμάται επί ξύλου"

Ο ύμνος αυτός αναφέρεται στη Σταύρωση του Χριστού 

Σήμερον κρεμάται επί ξύλου, ο εν ύδασι την γην κρεμάσας. Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται, ο των αγγέλων βασιλεύς. Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται, ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις. Ράπισμα κατεδέξατο, ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ. Ήλοις προσηλώθη, ο νυμφίος της Εκκλησίας. Λόγχη εκεντήθη, ο υιός της Παρθένου. Προσκυνούμεν σου τα Πάθη, Χριστέ.

 Δείξον ημίν και την ένδοξόν σου Ανάστασιν.

Και εδώ είναι η απόδοση του στα Νέα Ελληνικά:

Σήμερα κρεμᾶται ἐπάνω στὸ ξύλο (σταυρό)  Ἐκεῖνος ποὺ κρέμασε (τοποθέτησε) τὴ γῆ (ξηρά) πάνω στὰ νερά. Στεφάνι ἀπὸ ἀγκάθια φοράει στὴν κεφαλή, Ἐκεῖνος ποὺ εἶναι ὁ βασιλιὰς τῶν Ἀγγέλων. Ντύνεται μὲ ψεύτικη πορφύρα (βασιλικὸ ρούχο), αὐτὸς ποὺ περιβάλλει τὸν οὐρανὸ μὲ σύννεφα. Δέχτηκε ράπισμα, Ἐκεῖνος ποὺ στὸν Ἰορδάνη ἐλευθέρωσε τὸν Ἀδὰμ ἀπὸ τὸ δεσμὸ τῆς ἁμαρτίας. Μὲ καρφιὰ καρφώθηκε ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας. Μὲ λόγχη (ακόντιο) κεντήθηκε (τρυπήθηκε) ὁ Υἱὸς τῆς Παρθένου. Προσκυνοῦμε τὰ πάθη σου Χριστέ. Δεῖξε σέ μᾶς καὶ τὴν ἔνδοξή σου Ἀνάσταση.

3. Τα εγκώμια

Είναι ύμνοι που λέγονται πριν αλλά και κατά τη διάρκεια της περιφοράς του Επιταφίου. Οι ύμνοι αυτοί αναφέρονται στο Χριστό καθώς τον οδηγούμε στον τάφο του, δηλαδή στον Επιτάφιο. 

 Νομίζω αξίζει να ακούσετε τα εγκώμια 

γιατί είναι πολύ όμορφα και μελωδικά. 

4. "Οι πόνοι της Παναγιάς"

Το παρακάτω ποίημα είναι του Κώστα Βάρναλη. Ο ποιητής εκφράζει τον ανθρώπινο πόνο της Παναγίας για τον Χριστό. Πριν τον γεννήσει εκφράζει την τρυφερότητά της αλλά και το άσχημο προαίσθημα της για τον πρόωρο θάνατο του.